.
Είναι άγνωστο το πότε κτίστηκε. Η παράδοση, όμως, λέει ότι στο γειτονικό χωριό Απιδιά, υπήρχε μετόχι ετούτου του μητροπολιτικού μοναστηριού, με πιθανή χρονολογία κτίσης το 1350.
Σίγουρο είναι ότι κάηκε από τον τουρκικό στρατό το 1854. Ο μητροπολίτης Καρδίτσας Ιεζεκιήλ γράφει: «Κατά την επανάστασιν των Αγράφων το 1854 έτος οι τούρκοι έκαυσαν την Μονήν και τον Ναόν τιμώμενον επ’ ονόματι του Γενεθλίου της Θεοτόκου, ανηγέρθη δε το 1890 υπό των κατοίκων νέος Ναός ουδέν έχων το διαφέρον. Έξωθεν της Μονής ρέει άφθονον ύδωρ εντός μαρμάρινης αρχαίας σαρκοφάγου, όλα δε τα πέριξ κτήματα της Μονής τα κατέχει ήδη ο Ενοριακός Ναός Βελεσίου, ένθα υπάρχει και αργυρόν κιβώτιον με άγια Λείψανα του Αγίου Γρηγορίου Ακραγαντίων ανήκον εις τη Μονή, μέχρι του νυν μεγάλως τιμωμένου υπό των πέριξ χωριών. Ο Εφημέριος του χωριού διέσωσε την σφραγίδα της μονής παριστώσης το Γενέθλιο της Θεοτόκου, και έτεραν μικράν με την προτομήν του αγίου Γρηγορίου Ακραγαντίων».
Το νέο μοναστήρι, που κτίστηκε στη θέση του παλιού, δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν και την ιστορία. Τα μόνα στοιχεία που θυμίζουν την πάλαι ποτέ άνθησή του είναι, εκτός από κάποια ερείπια που σχεδόν επικαλύφθηκαν, διάφορα τοπωνύμια που δείχνουν τις ασχολίες των καλόγηρων μακριά από το μοναστήρι. Έτσι σε παρακείμενη έκταση με την ονομασία «καλαμπόκια» ή σε άλλη με την ονομασία «αλωνάκι» αναπολεί κανείς ανάλογες γεωργικές δραστηριότητες των μοναχών.
Ομάδα προσκόπων του 4ου συστήματος Καρέα η οποία φιλοξενήθηκε στο χωριό τον Νοέμβριο του 2010, προχώρησε σε σήμανση του μονοπατιού που οδηγεί από την «καμαρούλα» στο Μοναστήρι.
Δαφνοσπηλιά Καρδίτσας 